Toen ik vorige week dacht aan de laatste twee maanden van 2018, raakte ik een beetje lamgeslagen. Ik wilde nog van alles doen, heel graag zelfs, maar tegelijk was m’n hoofd veel te druk, wist ik niet waar te beginnen en was daarmee de zin die ik eigenlijk wel had ver te zoeken. Ik zag maar één oplossing, eentje in de categorie ‘jong geleerd, oud gedaan’. Terug naar 1997…
No Doubt en Nirvana
Natuurlijk was ik niet van plan om haar tip op te volgen. Gewoon omdat je dat als eigenwijze puber niet doet. En toch klonk het me stiekem best logisch in de oren. Ik besloot het te proberen.
Daar zat ik dan, op mijn puberkamer tussen de posters van No Doubt en Nirvana, een ‘werkplan’ te maken. Peanuts in vergelijking met de projectplannen die ik nu weleens maak, maar voor mijn 14-jarige zelf was dit al heel wat.
Dropje
Het bestond uit het opknippen van 100 woordjes Frans in 10 rijtjes van 10. Want dat was de tip van mijn lerares Frans geweest: “knip je leerwerk op in behapbare stukken en leer steeds één stukje tot je het kent, beloon jezelf met een dropje (ja, één dropje!) en ga dan door naar het volgende rijtje. Dat is beter dan steeds alles in één keer uit je hoofd leren”. Tot dan toe had de alles-in-één-keer-methode nog wel gewerkt, want het huiswerk stelde nooit zoveel voor, maar ik voorzag al dat die strategie op lange termijn niet houdbaar was.
Welk cijfer ik voor de volgende toets haalde weet ik niet meer, maar de methode was me in ieder geval goed bevallen (al was het maar vanwege de dropjes), dus ik besloot ‘m te houden.
Zo simpel
He was niet dat ik daarna nooit meer tegen m’n huiswerk op zag (ik keek nog altijd liever tv of ging urenlang met m’n vriendinnen bellen), maar het werd wel een stuk overzichtelijker en makkelijker toen ik doorkreeg dat de grote berg opgeknipt kon worden in behapbare brokken. Zo simpel.
Nou is het opknippen van 100 woordjes natuurlijk easy peasy, dat valt nog wel in te plannen. Grotere projecten zijn soms wat lastiger. Zeker als het grotere project iets is als een blog starten, een boek schrijven, een onderneming opzetten of nog minder concreet: meer rust creëren in je leven.
Hoe pak je dat aan? Welke stappen moet je zetten? Hoe houd je ze behapbaar? En welke stap neem je als eerste?
De eerste stap
Het gekke is dat ik helemaal niet zo’n planner ben, maar als ik ergens tegenop zie en niet weet waar en hoe ik moet beginnen, helpt deze methode me altijd weer. In ieder geval om de eerste stap(pen) te bepalen. Wat daarna volgt zien we dan wel weer.
En zo kwam het dat ik mezelf afgelopen weekend met een groot blanco vel in een rustige koffietent neerzette en er niet vandaan kwam tot m’n prioriteiten en eerste stappen voor de komende maanden duidelijk werden. Binnen 1,5 uur stond ik weer buiten met overzicht, rust, ruimte en zin om aan de slag te gaan!
—–
De ruimte die is ontstaan benut ik graag om jou te helpen. Wil je ook overzicht, rust en ruimte creëren in de (drukke) laatste maanden van het jaar? In een enkele (skype)sessie kunnen we al een heel eind komen. Ik heb daar wel zin in! Jij ook? Let me know!
