Zou iemand ‘m verplaatst hebben? Stond ‘ie op een andere plek? Ik liep nog een paar rondjes door de buurt en keek goed om me heen. Daarna keek ik nog een keer in het rek waar ik ‘m had neergezet. Misschien had ik het gewoon niet goed gezien, zaten m’n ogen nog half dicht. Het was immers nog vroeg. Ik wilde het niet geloven, maar helaas, het was echt waar: mijn fietsie was foetsie.
Wel erg toevallig; zet ik de ene dag mijn blog Ik vertrouw je online, wordt de volgende dag mijn fiets gediefd. Interessant hoe ‘het toeval’ steeds weer om de hoek komt kijken. Vaak genoeg ben ik het toeval dankbaar, dingen vallen over het algemeen precies op hun plek. Nu dacht ik er toch net iets anders over…
Want daar stond ik: zonder fiets, met haast. Dan maar met de bus. Ik stuurde degene met wie ik een afspraak had een bericht: “m’n fiets is gestolen, maar ik ben onderweg. Tot zo!” Ik kreeg een huilende smiley terug.
Eenmaal in de bus ging ik bij mezelf na wat ik er nou eigenlijk van vond. Was de huilende smiley terecht? Was ik hier verdrietig over? In de haast was ik meteen gaan handelen om toch nog op tijd te komen. Nu zat ik even stil en voelde ik. Ik baalde natuurlijk wel. Ik trap liever van A naar B dan dat ik in een bus zit. Ook het dalen van mijn banksaldo vond ik geen aantrekkelijk vooruitzicht. Maar écht verdrietig? Nee.
Ik had me wel heel verdrietig kunnen voelen, teleurgesteld, boos. Ik had gedachten kunnen laten opkomen als: waarom gebeurt dit? Waarom ik? Nu moet ik helemaal een nieuwe fiets gaan kopen. En wat als ik er nergens één kan vinden voor weinig geld? Hoe kan iemand dit doen? Het is niet eerlijk!
Allemaal gedachten die niet helpen, die niets oplossen, die me alleen maar een rotgevoel zouden geven.
Heel even schoot door m’n hoofd dat ik alles over mezelf had afgeroepen door zo hoog van de toren te blazen over vertrouwen. Was dit de les die ik moest leren: lever in op je grenzeloze vertrouwen?
Dat weigerde ik. No way dat met die fiets mijn vertrouwen ook foetsie zou zijn. Ik had niet voor niets de vorige dag opgeschreven dat het onvermijdelijk is dat het een keer mis gaat en dat het ook in dat geval wel weer goed komt.
Het kwam goed. Bij de fietsenkringloop stond een prachtige nieuwe lelijke tweedehands fiets voor me klaar. Hij heeft alles wat m’n oude fiets niet had; licht, een bel (én een toeter!), fietstassen, een fijn slot, hij rijdt lekker. Kortom, een hele vooruitgang. En als bonus heb ik ook nog een mooi verhaal! Valt alles toch weer precies op z’n plek.
